โดย​ : ทีมข่าวสยามทาวน์ยูเอส

แซจุน พาร์ค ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวว่า การกล่าวคำอำลากับแม่ ซึ่งเริ่มมีอาการสมองเสื่อม, ลูกสาวที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน และลูกชายที่อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเลยนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ก็ยอมรับแบบลูกผู้ชายว่า ชะตากรรมที่กำลังประสบนี้ เป็นผลมาจากการกระทำของเขาเองในวัยหนุ่มๆ นั่นคือการเป็นผู้ต้องหาคดียาเสพติด รวมถึงเคย “หนีประกัน” หรือ jumped bail ด้วย

แซจุน พาร์ค ได้รับใบเขียวจากแม่ และเดินทางมาอยู่กับเธอที่ไมอามี ตอนอายุ 7 ขวบ ก่อนจะย้ายมาเรียนหนังสือที่ลอส แอนเจลิส ในเวลาต่อมา 

หลังจบไฮสกูล พาร์ค ในวัย 19 ปี ได้สมัครเป็นทหารบก โดยถูกเกณฑ์เข้าร่วมรบในปฏิบัติการบุกปานามา เพื่อโค่นล้มรัฐบาลเผด็จการของนายพล มานูเอล โนริเอกา เมื่อปี 1989 ซึ่งระหว่างปฏิบัติหน้าที่ในเย็นวันหนึ่ง เขาถูกทหารปานามาลอบยิงที่หลัง ได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องรักษาตัวอยู่นาน

นั่นทำให้ แซจุน พาร์คได้รับเหรียญกล้าหาญ เพอร์เพิลฮาร์ท ซึ่งรัฐบาลมอบให้กับทหารที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตระหว่างปฏิบัติหน้าที่

หลังจากปลดประจำการแล้ว พาร์คมีอาการของโรคเครียด หรือ PTSD (Post-tramatic stress disorder) เหมือนทหารผ่านศึกจำนวนมาก แต่เพราะความไม่รู้ว่าเป็นอาการทางจิต ทำให้เขาพยายามรักษาอาการปวดด้วยตัวเอง เริ่มจากยาแก้ปวด และลามมาเป็นยาเสพติดในเวลาต่อมา

พาร์คถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมตัวที่นิวยอร์กในคืนหนึ่ง ระหว่างพยายามซื้อโคเคนจากดีลเลอร์ริมถนน และอีกหนึ่งเดือนต่อมา เขาก็หนีประกัน ไม่ไปขึ้นศาลตามกำหนด

“ผมไม่สามารถหยุดยาได้ ดังนั้นพอผู้พิพากษาบอกว่า ‘อย่ากลับมาศาล ถ้าฉี่คุณยังไม่สะอาด’ ซึ่งผมรู้ตัวดี ผมกลัว เลยหนีประกัน” พาร์คเล่า

ข้อหามียาเสพติดในครอบครอง บวกกับข้อหาหนีประกัน ทำให้ แซจุน พาร์ค ไม่สามารถยื่นเรื่องขอเปลี่ยนสัญชาติ หรือยื่นเรื่องขอผ่อนผันจากการถูกเนรเทศได้

หลังจากรับโทษในคุกนิวยอร์กนานสามปี พาร์ค ซึ่งสามารถเลิกยาได้เด็ดขาด ควรถูกเนรเทศทันที แต่เขาได้รับความเมตตาจากสำนักงานอิมมิเกรชั่นฯ ให้อยู่ต่อ แต่ต้องมารายงานตัวกับเจ้าหน้าที่เป็นประจำทุกปี ซึ่งขั้นตอนนี้ ที่ผ่านมา “เคยปลอดภัย” สำหรับผู้อพยพที่มีประวัติคดีอาญา หรือมีปัญหาเทคนิคอื่นๆ ที่ทำให้ไม่สามารถเปลี่ยนสถานภาพของตัวเองได้

หลังพ้นคุก พาร์คได้พาครอบครัวย้ายไปลงหลักปักฐานที่ฮาวาย ทำงานเป็นพนักงานขายรถที่ดีลเลอร์แห่งหนึ่ง แต่งงานและมีลูกสองคน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง... ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี

กระทั่งเมื่อต้นเดือนมิถุนายน ที่ผ่านมา เขาได้รับหนังสือแจ้งจากไอซ์ ว่าเขาจะถูกจับกุม กักตัว และเนรเทศ หากไม่เนรเทศตัวเองไปเสียก่อน

พาร์ค รู้ดีว่าเขาไม่มีทางออกอื่นใด นอกจากยอมเนรเทศตัวเอง เพื่อรักษาศักดิ์ศรี และป้องกันความเลวร้ายอื่นๆ ที่อาจเกิดขึ้นระหว่างถูกกักกันตัวรอเนรเทศ ซึ่งอาจจะใช้เวลานานนับเดือน 

เขาจึงเลือกใช้เวลา “ไม่กี่วันที่เหลือ” กับครอบครัว โดยเฉพาะแม่วัย 85 ปีของเขา 

เพราะทราบดีว่านี่คือโอกาสุดท้ายที่เขาจะได้เห็น และกอดแม่แล้ว

แม้จะบอกผู้สื่อข่าวว่า “รู้สึกเหลือเชื่อ” ที่เรื่องเศร้าเช่นนี้เกิดขึ้นในประเทศอเมริกา แต่ก็ยืนยันว่าไม่สำนึกเสียใจแม้แต่นิดเดียว ที่สมัครเป็นทหารเพื่อทำหน้าที่ปกป้องชาติบ้านเมือง แม้จะบาดเจ็บเจียนตายก็ตาม

“นักรบหัวใจม่วง” ยังบอกด้วยว่า ตนเองโชคดีกว่าผู้อพยพร่วมชะตากรรมอีกเป็นจำนวนมาก ที่สามารถเนรเทศตัวเอง ออกไปอย่างสง่าสงาม มีโอกาสได้ใช้เวลาอยู่กับญาติมิตรเพื่อนฝูง รวมถึงสะสางเรื่องเบื้องหลังได้พอสมควร ขณะที่ผู้ร่วมชะตาเดียวกับเขาอีกเป็นจำนวนมาก ไม่มีโอกาสแม้แต่จะร่ำลาคนที่ตัวเองรักเลย...