เราจึงควรรู้เท่าทันสิ่งนั้น อย่ายึดอย่าถือให้มันรุนแรง แต่ให้รู้ว่าสิ่งนี้มันไม่ใช่ของแท้ของจริงเป็นสิ่งที่ผ่านมาในวิถีชีวิตของเรา มันเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป อะไรที่ผ่านมาในชีวิต ลาภผ่านมา ยศผ่านมาความสุขผ่านมา สรรเสริญผ่านมา แล้วมันก็ผ่านไป
แต่เราหลงผิดว่า เมื่อมันผ่านไปแล้ว เราก็กลับไปจับมันอีก รถไฟออกแล้ว เรากระโดดจับรถไฟเลยล้มลงไปปากแตก ขาหักแขนหัก ได้รับความทุกข์ความเดือดร้อน อารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นในใจของเราก็เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าจึงสอนว่าให้ปล่อยวางให้อยู่ด้วยความว่าง ในการยึดถือในสิ่งนั้น ให้ใช้ปัญญาพิจารณาให้รอบคอบ
teenee