เป็นที่ฮือฮา ที่ลาสเวกัส มีหิมะตกและตกมากด้วย ซึ่งปีก่อนๆ ทางตอนเหนือของลาสเวกัส เคยตกแต่ประปราย แต่ปีนี้ตกมากกว่าทุกปี ที่เมือง Pahrump เป็นเมืองที่ผู้เขียนอาศัยอยู่ ตกหนาประมาณ 6 นิ้ว ตอนเช้าผู้เขียนตื่นขึ้นมา มีหิมะปกคลุมไปทั่วต้นไม้ใบหญ้า เป็นสีขาวของหิมะ สวยงามจริงๆ ไม่เคยเห็นหิมะที่ตกมากขนาดนี้ที่ลาสเวกัสมาก่อน ผู้เขียนเคยอยู่ที่นิวยอร์ค เห็นหิมะประจำทุกปี บางปีเคยตกจนคลุมถึงหลังคารถมาแล้วเมื่อปี 1977 พอได้ย้ายมาอยู่ลาสเวกัส เคยเห็นหิมะตกปรอยๆ พอถึงพื้นถนน ก็ละลาย เลยไม่ค่อยจะตื่นเต้น แต่พอย้ายมาอยู่เมือง Pahrump ก็มีหิมะบ้าง แต่ไม่มากเหมือนครั้งนี้ ก็เลยตื่นเต้นกับใครๆไปด้วย จากข่าวของหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น Pahrump Valley Time ได้ลงข่าวไว้ว่าในบางแห่งที่อยู่สูงของเมือง Pahrump มีหิมะตก 1-2 ฟุต แต่แถวบ้านที่ผู้เขียนอยู่เป็นแอ่งกระทะก็ตกน้อยหน่อยแต่ก็มากกว่าสถิติที่เคยมีมา

          อาทิตย์ที่แล้วเพิ่งจะได้รับข่าวถึงการสูญเสียคนดีของชาวลาสเวกัสไปอีกหนึ่งคนยังไม่ทันพ้นอาทิตย์ ก็ได้รับข่าวเศร้ามาอีก คือ คุณแม่อ๋อย นิภารัตน์ ศิริบูรณ์ คุณแม่อ๋อยป่วย ด้วยเส้นเลือดในสมอง และอยู่ในโรงพยาบาลนานถึง 11 เดือนกว่าๆ  และในที่สุด แม่อ๋อย ก็ได้จากพวกเราไปอย่างสงบเมื่อเช้าวันจันทร์ ที่ 25 มกราคมที่ผ่านมา  แม่อ๋อย นิภารัตน์ ศิริบูรณ์ เป็นคุณแม่ของคุณอ้อย นุชรีย์ ศิริบูรณ์ ที่ช่วยเหลือสังคม และทำบุญมาตลอด ไม่ว่าจะเป็น กฐิน ผ้าป่า หรือวัดระดมทุนบูรณะ หรือสร้างอะไรที่เกี่ยวกับวัด จะเห็นแม่อ๋อย นิภารัตน์ พร้อมด้วยลูกสาว คุณอ้อย นุชรีย์ ร่วมด้วยเสมอ แม่อ๋อย นิภารัตน์ เป็นผู้ใหญ่ที่น่ารัก พูดจาไพเราะ หน้าตาจะยิ้มแย้มแจ่มใส และใจบุญ พวกเรารัก และนับถือคุณแม่อ๋อย นิภารัตน์ เสมอ จึงขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ไปยังครอบครัว ศิริบูรณ์ ด้วยความรัก อาลัย คุณแม่อ๋อย นิภารัตน์ ศิริบูรณ์ ขอบุญ บารมี ที่แม่อ๋อย นิภารัตน์ ศิริบูรณ์ได้เคยสั่งสมมา ช่วยส่งดวงวิญญาณ สู่สัมปรายภาพด้วยเทอญ

โอ้พุ่มพวงมาลีที่พราวพร่าง       งดงามอย่างตระการบานไสว

ยามพบเห็นอบอุ่นละมุนละไม      ผูกหัวใจผูกมิตรจิตสัมพันธ์

บัดนี้ ต้องจำพรากจากมวลมิตร  พรหมลิขิตพาลับกลับสวรรค์

เหลือคุณงามความดีที่ผูกพันธ์     สถิตมั่น กลางใจไม่ลืมเลือน

ประพันธ์โดยคุณสุนิศา เมาเจรี่