เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม เว็บไซต์ ArtForum.com ได้รายงานว่า ผศ.บุญเสริม เปรมธาดา สถาปนิกของประเทศไทย เป็นผู้คว้ารางวัลที่ชื่อว่า Royal Academy Dorfman Award for Architecture อันเป็นรางวัลของราชบัณฑิตยสถานศิลปะ หรือ Royal Academy of Arts ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ

โดยรางวัลดังกล่าวนี้ มาพร้อมกับเงินรางวัลสูงถึง 13,000 ดอลลาร์

เว็บไซต์ดังกล่าว ให้ข้อมูลเกี่ยวกับ ผศ. บุญเสริม เปรมธาดา ด้วยว่า เขาก่อตั้ง Bangkok Project Studio เมื่อปี 2003 โดยเน้นถึงงานหัตถกรรม (craft) ในสถาปัตยกรรม, ใช้วัสดุก่อสร้างท้องถิ่น และวิธีการแบบดั้งเดิมของช่างฝีมือในท้องถิ่น และว่า Bangkok project Studio เป็นเจ้าของผลงานโดดเด่น เช่น เดอะไวน์อยุธยา ( the Wine Ayutthaya) ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา, สถาบันภาพยนตร์และภาพเคลื่อนไหวของกันตนา จังหวัดนครปฐม และอีเลฟเฟ่น เวิลด์ (Elephant World) จังหวัดสุรินทร์

อลัน สแตนตัน หัวหน้าคณะลูกขุนผู้พิจารณารางวัลนี้ บอกว่าเขาถูก “ปะทะ” โดยผลงานอันเป็นเอกลักษณ์ของ ผศ.บุญเสริม เปรมธาดา ซึ่งแสดงออกชัดในเรื่องความมีอารมณ์รวมแบบเหนือธรรมดา, ความแปลกใหม่ คุณภาพระดับบทกวี และวิธีการอันเลิศล้ำในการรับมือความท้าทายเรื่องสภาพแวดล้อมในเมือง

โดย ผศ.บุญเสริม เปรมธาดา ได้รับเลือกจากผู้เข้าชิงรอบสุดท้ายอีกสามคน คือ เฟอร์นานด้า คานาเลส แห่ง Fernanda Canales Arquitectura สถาปนิกจากประเทศแมกซิโก, อลิซ เคซี่ และ ไซแอน ดีแก้น แห่ง TAKA Architects จากประเทศไอร์แลนด์ และ มาเรียม คามาร่า สถาปนิกจากประเทศไนเจอร์ ซึ่งเป็นประเทศในแอฟริกาตะวันตก

รอยัลอะคาเดมีออฟอาตส์ หรือ ราชบัณฑิตยสถานศิลปะ เป็นสถาบันศิลปะ ตั้งอยู่ที่คฤหาสน์เบอร์ลิงตัน ในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1768 มีจุดประสงค์ในการส่งเสริมศิลปะอังกฤษและมีสมาชิกเป็นศิลปิน สถาบันจัดงานแสดงศิลปะทั้งถาวรและชั่วคราว และมีโรงเรียนศิลปะ

ก่อนหน้านี้ ผศ. บุญเสริม เปรมธาดา ได้รับรางวัล The ar+d Awards for Emerging Architecture 2011 ในงานประกวดสถาปัตยกรรมยอดเยี่ยมระดับโลก โดยนิตยสาร The Architecture Review ของประเทศอังกฤษ จากงานออกแบบ ‘สถาบันกันตนา’ มาแล้ว

โดย ผศ.บุญเสริม เปรมธาดา เคยให้สัมภาษณ์ The momentum.com เมื่อเดือนเมษายน 2017 ถึงเบื้องหลังการสร้างสรรค์ The Wine Ayutthaya ซึ่งได้รับความสนใจจากวงการสถาปนิกโลกอย่างมากว่า  “ผมคือคนไทย สิ่งที่ผมทำหรือสิ่งที่ผมคิดเกิดจากประสบการณ์ทั้งชีวิต แบ็กกราวด์ผมเป็นแบบนี้ ผมไม่มีองค์ความรู้ที่จะไปต่อกระจกเฉียงๆ ใหญ่ๆ ผมก็ต้องคิดว่าใครจะทำ ผมจะเอาเครื่องมือที่ไหนมายก ช่างของผมมีเครื่องมืออยู่ก็เป็นเครื่องมือธรรมดา ผมก็ต้องคิดว่าทำอย่างไรให้วิธีการทำชิ้นเล็กๆ มันออกมามีคุณภาพ ถามผมเรื่องความเป็นไทยหรือไม่ได้เป็นไทย ผมไม่ได้คิดเช่นนั้น แต่ว่ามันออกมาเองโดยดีเอ็นเอของคน ความเข้าใจเรื่องแรงงาน ช่างฝีมือ วัสดุ ข้อจำกัด วิธีการก่อสร้าง งบประมาณ เวลาที่มีอยู่ รวมถึงสิ่งที่อยู่แวดล้อม มันมีเหตุปัจจัยที่ทำให้เป็นแบบนี้”.