ในป่าใหญ่ชานเมืองแห่งหนึ่ง บนเนินเตี้ยๆ มีต้นแอปเปิ้ลต้นหนึ่ง ลำต้นสูงใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปรอบทิศ  ปกคลุมด้วยใบดกเขียวชอุ่มรวมกันเป็นพุ่มหนา ผลิดอกออกผลตามฤดูกาลที่ผ่านมาและผ่านไปแต่ละปี  นกน้อยใหญ่บินมาจากใกล้ไกลเกาะตามกิ่งไม้ส่งเสียงสดใสเริงร่า เป็นต้นไม้ใหญ่ที่สวยสดงดงามให้ความร่มรื่นแก่มนุษย์และสัตว์น้อยใหญ่ที่ผ่านมาพึ่งพาอาศัย

เด็กน้อยคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังน้อย ตั้งอยู่ชานเมืองใกล้ๆชายป่าแห่งนั้น ทุกๆ วันหลังจากเด็กน้อยเลิกเรียนแล้ว เขาจะวิ่งจากบ้านมาเล่นอยู่กับต้นแอปเปิ้ลนี้ เด็กน้อยจะปีนขึ้นบนลำต้นไม้ แล้วไต่ไปตามกิ่งไม้ ห้อยโหนโจนทยานไปตามกิ่งไม้ต่างๆอย่างสนุกสนาน หิวขึ้นมาก็เก็บแอปเปิ้ลสดๆรับประทานอย่างเอร็ดอร่อยรับประทานแล้วลงมานั่งที่โคนต้นไม้ เล่าเรื่องราวต่างๆที่ได้เรียนรู้มาจากโรงเรียนและเหตุการณ์ต่างๆที่ได้พบเห็นในแต่ละวันที่ผ่านมา บางวันเด็กน้อยก็เล่าถึงความฝันในอนาคตของเขา เล่าถึงความคิดต่างๆให้ต้นไม้ฟังด้วยเสียงสดใสมีความสุข

ต้นไม้ฟังเรื่องเล่าของเด็กน้อยอย่างสนุกสนาน ต้นไม้มีความสุขที่เห็นเด็กน้อยมาปืนต้นไม้ ห้อยโหนโจนทะยานไปตามกิ่งอย่างสนุกสนาน บางวันเด็กน้อยขึ้นไปนั่งบนคาคบไม้ นำใบไม้มาผูกติดกันเป็นมงกุฏแล้วสมมติตัวเองว่า เป็นพระราชาครองอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ จินตนาการของเด็กน้อยล่องลอยไกลออกไปอย่างไม่มีขีดจำกัด

เด็กน้อยนั่งลงคุยกับต้นไม้ว่า “ท่านต้นไม้ น้ำในคลองสะอาดใสเป็นประกายระยิบระยับดุจสีเงินยวง”

ต้นไม้เห็นคล้อยตามเด็กน้อยตอบว่า “ใช่เลย เด็กน้อย”

เด็กน้อยกล่าวต่อไปว่า “ท่านต้นไม้ ท่านโชคดีมากนะ ได้อยู่ใกล้ๆน้ำสะอาดใสระยิบระยับดั่งสีเงินยวง  เห็นวิวทิวทัศน์ที่แสนสวยงามรอบๆทุกด้าน เห็นดวงอาทิตย์ตกยามเย็น อากาศสดชื่น หายใจสะดวก มิน่าเล่า ท่านจึงมีความสุขนัก”

เด็กน้อยแสดงความหวังว่า “ฉันอยากจะอยู่ที่นี่ตลอดไป”

ต้นไม้ยอมรับกับเด็กน้อยว่า “ใช่ น้ำในแม่น้ำสะอาดใส ระยิบระยับดุจสีเงินยวง วิวสวย อากาศดี อาทิตย์อัสดงก็สวย แต่ฉันมีความสุขเมื่อได้ชื่นชมสิ่งเหล่านี้พร้อมกับเธอนะ”
เด็กน้อยบอกความในใจว่า “ท่านคือ ต้นไม้ที่ดีที่สุด ฉันรักท่านมากนะ”
ต้นไม้ตอบว่า “ฉันก็รักเธอนะเด็กน้อย”