ถือเป็นเรื่องน่าตื่นเต้น-ดีใจสำหรับผู้เขียน (และคนที่ติดตามอ่านข่าวของเมืองไทยจากสื่อฝรั่งทั่วไป) เพราะในระยะหลังๆ นี้ เมืองไทยมีของดีที่สื่อต่างชาติพูดถึงซ้ำๆ อยู่เพียงไม่กี่อย่าง.... แหล่งท่องเที่ยวสวยงาม อาหารอร่อย ค่าครองชีพต่ำ... ที่เหลือก็เป็นข่าวเชิงลบ ทั้งระบบการปกครอง รถติด ปัญหาสิทธิมนุษชน เซ็กซ์ อันตรายของนักท่องเที่ยวต่างชาติ ฯลฯ
อ่านบทความของ Buzz โดย ฌอน ฟาเฮย์ แล้วก็เลยรู้สึกชื่นใจ อยากถ่ายทอดออกมาแบ่งปันให้คนไทยในอเมริกา ได้ร่วมภูมิใจไปด้วย
บทความเรื่องนี้ให้ชื่อว่า “นักท่องเที่ยวไอริสทำโทรศัพท์หายในประเทศ และมีสิ่งที่ดีที่สุดเกิดขึ้น” แล้วก็มีท่อนซับหลีดต่อว่า “เธอเจอกับประสบการณ์ที่น่ารักที่สุด ขณะคิดว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว”
เป็นการถ่ายทอดประสบการณ์ของคุณแอนเจลล่า แม็คมอร์โรว์ จากเมืองดับลิน ซึ่งเป็นเมืองหลวงไอร์แลนด์ กับแฟนหนุ่มชื่อเดวิด ที่กำลังอยู่ระหว่างสะพายเป้ท่องโลก มาตั้งแต่เดือนกันยายน ปีที่แล้ว เริ่มจากยุโรปตะวันออก ต่อมาที่หลายประเทศในเอเชีย โดยวางแผนจะไปจบที่นิวซีแลนด์
เหตุการณ์ต้นเรื่องที่ถูกนำมาถ่ายทอดนี้ เกิดขึ้นในวันที่คุณแอนเจลล่า เดินทางด้วยเครื่องบินจากเชียงใหม่ไปยังสุราษฎร์ธานี จากนั้นก็โดยสารรถมินิบัสไปขึ้นเรือเฟอร์รี่ เพื่อข้ามไปยังเกาะพะงัน
ระหว่างอยู่บนรถมินิบัส แอนเจล่ารู้สึกตัวว่าโทรศัพท์มือถือไม่ได้อยู่ในกระเป๋า นึกไปนึกมาก็แน่ใจว่าเธอวางทิ้งเอาไว้ที่สนามบิน ตอนรอกระเป๋าสัมภาระ
มองรอบตัว แอนเจลล่ารู้สึกแทบจะหมดหวัง เพราะทั้งคันรถมีแต่นักท่องเที่ยวต่างชาติ ไม่มีคนไทยเจ้าของพื้นที่ ที่อาจจะให้คำปรึกษาได้
โทรศัพท์ ซึ่งเต็มไปด้วยรูปถ่ายและข้อมูลความทรงจำของการเดินทางทริปนี้ตั้งแต่ต้น คงไม่ได้คืนอย่างแน่นอน...
“คือแน่นอนค่ะว่า มินิบัสจะหยุดหรือวกกลับไปสนามบินไม่ได้แน่ เพราะจะทำให้ทุกคนตกเรือกันหมด แล้วคนขับรถก็พูดอังกฤษไม่ได้เลย” แอนเจลล่า โทรศัพท์ทางไกลมาคุยกับนักเขียนของ Buzz
แล้วฮีโร่คนแรกก็ปรากฎ...
“โชคดีที่มีชาวอิตาเลี่ยนคนหนึ่ง ชื่อมาร์โก้ เขาพูดไทยได้นิดหน่อย ก็เลยช่วยเราคุยกับคนขับรถได้”
แอนเจล่าบอกด้วยว่า เธอใช้ จีพีเอส ของกูเกิล (GPS tracker) ตรวจเช็คเพื่อให้แน่ใจโทรศัพท์ของเธอยังคงอยู่ที่สนามบิน ก่อนจะให้คนขับช่วยคุยกับเจ้าหน้าที่ของสนามบินให้
แล้วฮีโร่คนที่สองก็ปรากฎ ด้วยน้ำใจแสนประเสริฐ พร้อมจะช่วยเหลือคนแปลกหน้าชนิดที่เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครทำได้
“ซูเปอร์ฮีโร่คนไทยของฉันพบโทรศัพท์ และโทรกลับมาบอกว่ากำลังเอามาให้”
การขับรถสักสองสามไมล์ เพื่อเอาโทรศัพท์มาคืนเจ้าของนั่นเรื่องหนึ่ง แต่สุภาพบุรุษชาวไทยคนนี้ มาไกลกว่านั้น... ไกลเกือบ 70 ไมล์เลยทีเดียว
“หลังจากเจอโทรศัพท์ที่สนามบิน คนแปลกหน้าใจดีคนนี้ก็รีบบึ่งรถมาชั่วโมงครึ่ง ระยะทาง 110 กิโลเมตรเพื่อเอามาคืนให้ดิฉัน”
แอนเจล่า เล่าให้นักเขียนของ Buzz ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นต่อไปว่า เรือเฟอร์รี่ข้ามไปเกาะพะงัน จะออกจากท่าเรือดอนสัก ตอนสี่โมงเย็น... และเป็นเที่ยวสุดท้ายของวันดังกล่าวด้วย... ดังนั้นทุกอย่างจึงเป็นการแข่งขันกับเวลา
“เขามาถึงก่อนเรือจะออกจากท่านิดเดียว ทุกอย่างจบลงด้วยดี” เธอเล่า และว่าได้กล่าวคำขอบคุณและขอถ่ายรูปกับสุภาพบุรุษชาวไทยคนนั้นเป็นที่ระลึกหนึ่งรูป ก่อนจะรีบขึ้นเรือมาด้วยความรู้สึกตื้นตันใจอย่างที่สุด
แต่อนิจจา... แอนเจล่า ซึ่งยอมรับว่าเธอเป็นคนหลงๆ ลืมๆ (และเคยทำโทรศัพท์หายมาแล้วหลายครั้งที่ดับลิน และไม่เคยได้คืน) บอกว่าเธอลืมถามไถ่ชื่อเสียงเรียงนามของฮีโร่น้ำใจงามคนนั้นเสียสนิท
นั่นคือสาเหตุที่เธอรีบโทรศัพท์หานักข่าวของ Buzz ซึ่งถือว่าเป็นเว็บไซต์ข่าวแนวใหม่ที่กำลังมาแรงที่สุดของไอร์แลนด์ เพื่อแจ้งเรื่องราวดีๆ ที่เธอประสบในประเทศไทยให้ชาวโลกร่วมตื้นตัน
เป็นการ “ขอบคุณ” คนไทยน้ำใจงามคนนั้นอีกครั้ง...
จากรูปที่เห็นนี้ ใครอยู่ที่อยู่สุราษฎร์ธานี หรือรู้จักมักจี่ ช่วยนำข่าวนี้ไปแจ้งให้พี่เขาทราบด้วย
ว่าสิ่งที่พี่เขาทำลงไปด้วยน้ำใจเต็มเปี่ยม และไม่หวังผลตอบแทนใดๆ นั้น มันมีผลยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับภาพพจน์ของคนไทย และประเทศไทยอันเป็นที่รักยิ่งของพวกเราทุกคน...
….