นางสาวทัศชล เทพกำปนาท รองอธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ซึ่งเป็น “แม่งาน” ในโครงการนี้ ได้กล่าวขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงการที่จัดต่อเนื่องมาแปดครั้ง รวมถึงสถานกงสุลใหญ่ ณ นครลอส แอนเจลิส และการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานแอลเอ ที่ให้สถานที่สำหรับจัดแสดงนิทรรศการผลงานศิลปะของผู้ร่วมโครงการต่อเนื่องมาตั้งแต่ครั้งแรก

แต่ที่รองอธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรม กล่าวถึงมากเป็นพิเศษก็คือ ดร.กมล ทัศนาญชลี ผู้เป็นศิลปินแห่งชาติ และประธานสภาศิลปกรรมไทยในสหรัฐฯ ในฐานะเป็นกำลังสำคัญที่สุดของโครงการถ่ายทอดงานศิลป์กับศิลปินแห่งชาติ ทั้งในส่วนของการถ่ายทอดให้กับนักศึกษา และในส่วนของการถ่ายทอดให้กับครูศิลปะ

ไม่ใช่แค่เดินทางกลับไปถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ในฐานะศิลปินสองซีกโลก ปีละ (อย่างน้อย) สองครั้งเท่านั้น แต่รวมถึงการดูแลตั้งแต่การกินอยู่หลับนอน รวมถึงการพาชมผลงานศิลปะระดับโลกตามพิพิธภัณฑ์ หรือพาทัศนศึกษาตามสถานที่สวยงามต่างๆ ทั้งในแคลิฟอร์เนียและรัฐใกล้เคียง เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการสร้างงานศิลปะของเหล่าครูและนักเรียนศิลปะจากเมืองไทย ปีละ (อย่างน้อย) รสองคณะด้วย

โดยรองอธิบดีกรมส่งเสริมวัฒนธรรม ท่านกล่าวถึงสิ่งที่บรรดานักศึกษาและครูศิลปะเหล่านี้จะได้รับจากการทุ่มเทเสียสละของ ดร.กมล ทัศนาญชลี เอาไว้ชัดเจน ว่า...

“ก่อนมานี้เราก็มีการฝึกอบรมครู ซึ่งมาจากที่ต่างๆ ทั่วประเทศ ประมาณ 70-80 คน ให้ครูฟังการบรรยายจากศิลปินแห่งชาติหลายๆ ท่าน แล้วก็สร้างงาน จากนั้นเราก็ดู ศิลปินแห่งชาติก็สัมภาษณ์และดูงาน เพื่อเลือกเอาสิบท่านที่โดดเด่นที่สุด ให้ข้ามน้ำข้ามทะเลมาดูงานศิลปะของโลกที่นี่ว่า งานระดับนานาชาติมันโดดเด่นอย่างไร เพราะบางทีเราดูอยู่ในกรุงทพฯ อย่างเดียว โลกทัศน์มันไม่กว้างขวางพอ

เราอยากให้ครู ซึ่งจะเป็นผู้ที่สอนผู้อื่นต่อไป ได้เห็นโลกกว้าง เปิดโลกทัศน์ มีมุมมองที่แปลกออกไป เพราะดิฉันคิดว่าถ้าครูได้เห็น ได้มีประสบการณ์จริง สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความประทับใจ เป็นแรงบันดาลใจในการทำงานศิลปะต่อไปได้

สมัยก่อนนะคะ ตอนเรียนหนังสือนี่ จะมีปกอยู่ปกนึง ที่เป็นท็อปฮิตมากคือรูปวีนัส ซึ่งสมัยก่อนดิฉันดูแล้วก็เอะ! รูปใครนะแขนขาด เขาบอกว่านี่ไง เทพีวีนัส เป็นเทพีที่สวยที่สุด เป็นเทพีแห่งความรัก เราก็นึกในใจว่าแขนขาดอย่างนี้นี่นะ เป็นงานศิลปะที่ตอนเด็กๆ เราก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อมีโอกาสได้ไปเห็นวีนัสที่พิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ ความรู้สึกที่เรามีตอนเด็กๆ ที่เห็นแค่จากกระดาษนี่ มันแตกต่างกันมาก โอโห เป็นหินอ่อนที่สามารถแกะสลักได้พลิ้วแบบนี้ มันสวยงามจริงๆ ดิฉันคิดว่าครูเองก็เช่นกัน เห็นจากกระดาษ หรืออ่านจากหนังสือนี่ มันก็เป็นความรู้สึกอย่างหนึ่ง แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ได้สัมผัสกับของจริง มันจะให้ความรู้สึกต่างกันสิ้นเชิง จะเกิดแรง เกิดพลัง เกิด drive ที่อยากจะสร้างงานขึ้นมา และดิฉันคิดว่า หลายๆ คนที่ผ่านกิจกรรมนี้แล้ว ได้กลับบ้านไปทำสิ่งที่ดีๆ ในบ้านเกิด หลายคนเกิดแนวคิด เกิดแรงบันดาลใจต่างๆ ในการสร้างงานที่แตกต่างออกไปจากเดิม

ฉะนั้น ดิฉันคิดว่าสิ่งนี้คือส่ิงที่สำคัญ กับการที่เราได้สัมผัสสิ่งที่เป็นของจริง ได้เปิดโลกกว้าง ได้เห็นความงดงามระดับนานาชาติ มันทำให้เรารู้สึกมีพลังอยากจะทำงานสูงขึ้น ดีขึ้น นี่คือจุดประสงค์ที่เราอยากให้เกิดขึ้นกับครูทุกคน บางคน ไม่แน่นะคะ อาจจะกลายเป็นศิลปินแห่งชาติเหมือนท่านอาจารย์กมล อาจจะเป็นศิลปินระดับอินเตอร์ ก็ไม่ทราบได้ แต่สิ่งเหล่านี้มันคือการเริ่มต้นของการไปสู่สิ่งที่ดีขึ้นต่อไป

ท้ายสุด ขอกราบขอบคุณอาจารย์กมล ทัศนาญชลี ซึ่งเป็นหลักที่นี่ ถ้าอาจารย์ไม่ช่วยเราก็ไม่สามารถพาเด็กๆ ข้ามน้ำข้ามทะเลมาได้ หรือมาได้ก็คงจะตกหล่นแถวทะเลทรายตรงไหนเพราะไม่มีคนแนะนำ แต่อาจารย์เสียสละอย่างมากเลย อาจารย์เป็นตัวอย่างของคนไทยที่ว่า เมื่อมีชื่อเสียง อาจารย์ได้ชื่อว่าเป็นศิลปินสองซีกโลกนะคะ คือโลกตะวันออกและตะวันตก มีชื่อเสียงแล้วกลับไปทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ในสายที่อาจารย์ถนัด ให้กับบ้านเกิด ก็คือการเปิดโอกาสให้น้องๆ ที่เรียนด้านนี้ มาดูงาน มาศึกษางาน แล้วก็ยังมีพี่นวล (นวลศรี ทัศนาญชลี) ภรรยาของท่าน เป็นพลังอีกอย่าง พลังอาหาร ไม่งั้น กินเบอร์เกอร์บ่อยๆ ก็คงไม่มีแรงวาด เราได้กินอาหารไทยเอร็ดอร่อยทุกมื้อ ก็กราบขอบคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงเลย ที่ทำให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นได้ และดิฉันคิดว่า นิทรรศการที่น้องๆ นำมานี้ เป็นฝีมือคนไทย ที่คิดว่ามีฝีมือไม่น้อยหน้าต่างประเทศ และเป็นความภาคภูมิใจที่เราได้แสดงงานให้ชาวต่างประเทศได้ชมกันด้วย ขอบคุณค่ะ”